5 Mei. Van Assisi naar Spello

Na het ontbijt vertrokken voor onze 1e echte wandeldag.

Unaniem was besloten om de route onder langs de bergen te nemen. Dit betekende minder meters stijgen.

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat deze optie door Hein voorgesteld werd, omdat hij de route over de berg te zwaar vond voor mij. Walter en Leoniet kozen ervoor om met ons mee te lopen.

Het was een heerlijke ontspannen route door olijfboomgaarden met natuurlijk af en toe wat hoogtemeters.

Rond 15.30 waren we in Spello.

Ons overnachtingsadres is keurig. De gastvrouw is erg vriendelijk en legt ons met plezier uit wat we nog kunnen zien in Spello en waar het goed en niet te duur te eten is.

Na een lekkere douche lopen we naar het centrum van de stad. Ook hier weer allerlei prachtige doorkijkjes tussen de Middeleeuwse huizen. 

Als we neerstrijken in een tuin met prachtig uitzicht op de bergen, komt er een mevrouw naar ons toe met de opmerking:"jullie zijn Nederlanders he" . 

Dat kunnen we niet ontkennen. 

Zelf blijkt ze een Nederlandse te zijn met een vader, afkomstig uit Spello en een moeder uit Groningen.

Ouders hebben elkaar ontmoet in Zwitserland, waar moeder een vakantiebaan had en vader stage liep voor zijn opleiding.

In Amsterdam gingen ze indertijd samenwonen, want in Groningen was dat nog niet zo geaccepteerd

Mevrouw zelf is trouwambtenaar en verbindt regelmatig Nederlandse stellen in Italië  in de echt.

Nu was ze onderweg naar Pisa voor een trouwplechtigheid, maar kon het niet laten om haar familie in Spello op te zoeken, nu ze toch in Italië was.

Ze wist ook te vertellen dat Spello in de Romeinse tijd een stad van vertier was. De soldaten brachten hun vrije tijd hier door met dames van lichte zeden.

Op onze opmerking dat alle gebouwen er zo goed verzorgd uit zien en bijna nieuw lijken, vertelt ze dat de hele stad opnieuw opgebouwd is nadat in de jaren 90 een aardbeving alles verwoest had Bewoners hebben jarenlang in bunkers en caravans gewoond terwijl de kerken als eersten herbouwd werden. Ook haar oude tantes moesten zich behelpen met een kleine caravan.

Hoewel mevrouw duidelijk Italiaanse trekken heeft ( dat viel Leoniet direct op) is haar dochter een echte Hollandse deerne.

Grappig en ietwat verbazingwekkend om zo'n verhaal te horen. Na de alcoholische versnapering in de tuin wandelen we nog wat door het stadje. En ook al weten we nu dat het niet echte middeleeuwse gebouwen zijn blijft onze verwondering over de schoonheid van de stad bestaan.

Na een lekkere avondmaaltijd en nog een afzakkertje op weer weer een ander terras, zijn we om 21.30 uur weer in ons hotelletje.

Ruimschoots de tijd dus om dit dagverslag te tikken en zo meteen nog een kruiswoordpuzzel op te lossen.

Morgenochtend een wandeljurkje met mouwtjes aan, want vandaag toch best wel verbrande schouders opgelopen.

Maar dat kan de pret niet drukken.

De wandeling voert ons morgen naar de Agritourismo Le Vigne in San Lorenzo.

Corrie