Rome en de Paus

Zondagochtend was een mooie kans om de Paus te ontmoeten. Ik had Paus Franciscus al een appje gestuurd, dat we onderweg waren naar Rome via de route die Sint Franciscus had gelopen. Wij liepen dus in het spoor van de voorganger van de huidige Paus. Ik had geen appje terug ontvangen, maar ik ging ervan uit dat het wel goed zou komen.

Vanuit ons hotel was het ca 4 km lopen naar de Sint Pieter. Best een eind, dus even kwam de verleiding naar boven om met de metro te gaan, maar dat kon natuurlijk niet, we waren niet voor niets wereldwandelaars.

Op weg naar de Sint Pieter kwamen we langs de Trevi-fontein.

We hadden geen muntjes om in de fontein te werpen en pinnen kon helaas niet. Het geluk hadden we al gevonden, dus dat is wel fijn.

Verder op de route werd het steeds drukker en we kwamen ook langs het Pantheon 

Leoniet was met Marieke daar ongeveer 20 jaar geleden ook geweest. Leoniet had het gevoel dat er toen veel minder terrassen op het plein stonden en het zicht op het Pantheon beter was. Maar ja, nu wordt zowat elke vierkante meter in Rome in beslag genomen door terrassen en souvenir shop. Aan de andere kant, we klagen natuurlijk wel over teveel toeristen, maar we lopen er zelf ook rond.

Vervolgens liepen we langs de pauselijke burcht, het veilig onderkomen van de Paus tijdens oorlogen in het verdeelde Italië.

Hein en Corrie waren daar eerder wel eens binnen geweest en daar waren best een aantal enigzins wulpse afbeeldingen aangebracht. Oorlogen konden soms lang duren, dus is enige afleiding ook voor een Paus wel prettig.

Ook bij de Tiber stopten we even met uitzicht op de Sint Pieter.

Dichter bij het Sint Pietersplein werd het steeds drukker. Het was toen bijna half twaalf. Leoniet en ik wilden wel naar de raam-scène gaan en Corrie en Hein kozen voor een plaatsje op een terras in de buurt. Bij de gewone zegeningen staat de paus niet op het balkon van de baseliek, maar voor een open raam aan de zijkant, best wel op grote afstand. Ik had mijn telefoonlens op factor 10 gezet en ingeschat waar de Paus zou verschijnen.

Het leek mij dat een van de twee ramen op de tussenverdieping de verschijningsplek zou zijn. Tegen twaalf uur werd het steeds drukker en de spanning op het plein nam voelbaar toe. Ik had mijn camera nog steeds in de aanslag. Plots werd uit een ander raam een kleedje uitgerold. Ik zwenkte mijn lens snel naar dit raam en jawel, daar verscheen de Paus, ik was net op tijd.

Of het de echte Paus was of een stand-in konden we natuurlijk niet zien, maar zijn stem was goed herkenbaar.

Aan het eind van zijn toespraak begroette hij ook gelovigen uit Porto Rico en Venezuela. Ik had de hoop dat hij ook zou reageren op mijn appje en ook de pelgrims uit Etten-Leur zou begroeten, maar dat gebeurde niet.

Het was in een ieder geval leuk om erbij te zijn.

Zoals jullie kunnen zien heeft Leoniet er erg van genoten. Even later schoven we aan op het terras bij Corrie en Hein die een paar stoelen voor ons hadden vrijgehouden.

Aansluitend wilden we eigenlijk terug wandelen naar ons hotel via een mooie winkelstraat, waar Leoniet eerder voor mij een mooie roze polo had gezien. Plots ontwikkelde zich een regenbui waardoor we de kortste route naar de metro namen. Ik vond het niet heel jammer dat ik geen polo hoefde te passen, zou de voorzienigheid mij geholpen hebben?

We sloten de dag af met een gezellig etentje in een restaurant in de buurt van ons hotel.

We kregen na afloop nog een glaasje limoncello.

Het was een mooie dag.

Walter