Spello

Vandaag al vroeg gewekt door vogeltjes die hier, net als thuis gelukkig ook zijn. Gisteren een mooie eerste wandeldag gehad. Eerst door Assisi, waar het al weer druk met toeristen was. Er werden al weer de nodige groepen rondgeleid. Net als we dit al eerder gezien hadden in  m.n. de Sint-Franciscusbaseliek. Er zijn mensen die op deze manier alles over de stad en zijn prachtige bezienswaardigheden tot zich laten komen. Ik behoor tot de mensen, die door rond te kijken al meer dan genoeg 'informatie' binnen krijgen...  We drinken nog even koffie en thee bij een bar-restaurant waar de mevrouw die onze consumpties brengt nog net zo gestresst overkomt als gisteren. Al stijgend verlaten we de stad en verbazen ons over de prachtige vergezichten. Hoe mooi kan het zijn! Naast de paden zien we veel mooie bloemen. Hele velden die rood kleuren door de klaprozen.

Ik zie 'miniatuur' uitvoeringen van euphorbia en helleborus, leeuwenbekjes, kamille, valeriaan die vanuit de muren lijkt te groeien, irissen in verschillende kleuren en bloemen waarvan ik de naam jammergenoeg nog niet ken. 

Als we Spello in de verte zien liggen, duurt het toch nog even voordat ik zie, dat dit weer zo'n prachtige, oude 'nederzetting' is. Echt, het lijkt alsof hier letterlijk de tijd heeft stilgestaan. Dit zeg ik met wat ik zie vanaf een grote afstand. Het lijkt vanaf hier bijna op een 'muur'. Een vestingmuur. Later op de dag lees ik dat Spello oorspronkelijk een nederzetting van de Umbriërs was en het omliggende gebied wordt al sinds de zevende eeuw bewoond. Tijdens de Romeinse tijd stond het stadje bekend als Hispellum. 

Wat mij vooral bezig hield toen ik het stadje aanschouwde, was "Waarom oogt het nog steeds als zo'n oude stad? Wilden de mensen die daar woonden niet vernieuwen of verbouwen?  Of kon het niet? Waren/zijn ze te arm?" Vreemde  vragen, want het is prachtig. Dit vind ik als eerste. Maar als ik het vergelijk met Nederlandse architectuur, waar zoveel ontwikkeling plaats heeft... Het heeft waarschijnlijk terecht te maken met heel veel waardering en respect voor wat eens ontstaan is. En mogelijk regels van bovenaf.

Als we bij ons hotel aankomen vraag ik aan een bijzonder vriendelijke receptioniste hoe oud  'the building' is. Ze vertelt dat het vanaf 1700 bestaat. Ze vertelt ook dat er in het jaar dat zij geboren is een aardbeving heeft plaats gevonden. Een groot deel van de stad is toen verwoest en na lange tijd gelukkig herstelt. De modernisering waarvan ik dacht dat een volgende generatie wel behoefte aan zou hebben, heeft vooral plaats gevonden in het interieur van de huizen.

Dat is wat ik begrijp.

Leoniet