Eind goed al goed ....

Een niet zo heel lange wandeldag, al geeft onze wandelbeschrijving aan dat het 5 uur wandelen is.

Wij doen er minder dan 4 uur over.

Toch lopen we niet vreselijk hard hoor.

Maar er is geen bar onderweg waar we rustig een broodje kunnen eten voor de lunch.

Gelukkig hebben we vanochtend in het dorp bij de alimentari broodjes gekocht om mee te nemen. In een alimentari of bar bestel je gewoon een broodje met het beleg dat je wenst en het wordt vers voor je gemaakt. Voor Leoniet is dat een panino con fromage, voor Walter een panino con proscuto crudo en voor Hein een panino con crudo et fromage.

Zelf kies ik, afhankelijk van het genoten ontbijt, een panino crudo of een panino crudo et fromage.

Ik merk dat ik na een ontbijt met alleen toast en jam al heel snel volkomen leeg ben.

Het weer werkt ook vandaag niet echt mee. Het miezert en de luchtvochtigheid is erg hoog.

Zonder regenkleding word je nat van de regen, met regenkleding nat van de transpiratie.

Maar ondanks de nattigheid is het een mooie wandeling.

Als we vroeg in de middag aankomen in Poggio Moiano, lopen we eerst even een ( de enige) bar binnen om met een kopje thee op te warmen en op te drogen.

Daarna naar ons overnachtingsadres. 

Om eerlijk te zijn : het ziet er niet uit!!!!

Er is ook niemand aanwezig, maar na een telefoontje komt de eigenaar met z'n dochter al snel aanrijden.

Binnen is het gelukkig minder erg dan het er buiten uitziet.

Er zijn 2 appartementje, die er allebei erg gedateerd uitzien. Met de sleutels loten wie in welk appartementje z'n intrek neemt voor 1 nacht ( gelukkig niet meer)

We kunnen het wel warm maken met een pelletkachel.

Dat is dan weer beter dan gisteravond. Toen hadden we een heel mooie kamer, maar wel kou.

Na even zitten in ons kamertje beneden met ons bed boven op een soort vide ( ik moet er niet aan denken dat ik vannacht naar beneden moet via een smal trapje om te gaan plassen) besluiten we terug te gaan naar de bar. 

Daar is leven, dus van alles te zien: mannen- en hier ook best veel vrouwen- komen wat drinken, alleen rond hangen en/of krasloten kopen. We zien veel geld over de toonbank gaan. Een meneer is zo gelukkig om € 50,00 te winnen.

Voordat wij weg gaan heeft hij er al weer 20 uitgegeven voor een nieuw lot.

Leoniet en ik menen heel veel mensen te zien die prima op het Hooghhuis zouden kunnen wonen. Voor de ingewijden:

denk aan Greetje uit de van Glijmesstraat die regelmatig op de Leur zat. Hein snapt niet dat wij steeds ' vreemde vogels '

zien. Maar het is echt alsof er hier in de dorpen waar wij 's middags aankomen veel mensen wonen, die wat begeleiding nodig hebben. 

Met mijn lekenblik zie ik verslaafden met nauwelijks nog tanden in de mond, verslaafden aan krasloten en verslaafden aan de barjuffrouwen.

Deze laatsten hebben over het algemeen heel strakke legginrs aan, die echt niets verbergen met shirtjes waarvoor hetzelfde geldt. Soms bedienen ze de mannen zingend of dansend. Voor ons geen wonder dat de mannen graag terug komen.

Nu zitten we even met ons viertjes in ons appartementje met een biertje voor de mannen, een witte wijn voor Leoniet en mij en een grote zak chips om de tijd voor het avondeten door te komen. 

Als we terug komen van het eten is er de voetbalwedstrijd AC Milan tegen Inter Milaan. 

Dus volop vertier voor mij, als enthousiaste voetbalkijker.

Morgen lopen we van Poggio Moiano naar Nerola.

Rome komt echt dichter bij.

Na samen geborreld te hebben tot het tijd is voor het avondeten, gaan we naar beneden.

Daar is het restaurant van onze huiseigenaar.

Na het zien van onze appartementjes hebben we, eerlijk gezegd, niet zo veel vertrouwen in wat we voorgeschoteld zullen krijgen.

Maar het overtreft onze stoutste verwachtingen. 

Het restaurant ziet er geweldig uit. De man vertelt dat het vroeger een olijfoliemolen is geweest. Nadat het jaren meer gestaan had, kocht hij het in 2002. In 2008 was hij klaar met de renovatie en startte hij het restaurant.

Vanavond waren we maar met z'n vieren om te eten, maar er is plaats voor veel meer mensen. 

En nu wij er gegeten hebben, kan ik me heel goed voorstellen dat het restaurant in de weekends druk bezocht wordt.

Ik heb hier werkelijk van alles wat we voorgeschoteld kregen genoten. 

En de verrassing was dat we niets hoefden te betalen. 

Blijkbaar was alles in de prijs van het logeren inbegrepen.

We kregen nota bene nog een tas vol fruit mee voor de wandeling van morgen.

Ons past alleen deemoed: onze minder leuke gedachten bij het zien van ons verblijf was volledig onterecht.

C.