Il tempo e bello ....

Dat beloofde de baas van ons huidige verblijf, een B&B in Palombara Sabina. Maar dat trok ie daarstraks bij onze aankomst weer direct in. Dat was maar goed ook want wij hadden ondertussen genoeg regen gezien om mede daardoor voor onze laatste 11 Kms de bus te nemen. Mede daardoor omdat het niet alleen de regen was die onze keuze beïnvloed had. Aan de andere oorzaak,waren we zelf schuldig en ondergetekende misschien wel het meest. Bij het verlaten van ons overnachtingsadres, een agriturismo met wat mij betreft een topplaats in de serie plekken die we achter de rug hebben, liet ik me verleiden een andere dan de voorgeprogrammeerde route te volgen. Allemaal om een stukje teruglopen naar het dorp te ontwijken en in de gedachte dat we verderop vrij gemakkelijk weer op onze route zouden kunnen komen. Niets bleek minder waar. Uiteindelijk moesten we uren langs een provinciale weg voortstappen om weer in de buurt van de oorspronkelijke route te komen. 

Toen we eindelijk zover waren hebben we met nog zo'n 11 Km en de nodige hoogtemeters in het vooruitzicht besloten voor dat laatste stuk de bus te nemen. Nog meer regen onderweg zou die laatste kilometers echt onplezierig maken en daar zijn we niet voor in Italië tenslotte. Dus maar de knoop doorgehakt en de baas van de bar in Morricone waar we even uitbliezen gevraagd of er een bus ging naar Palombara en zoja wanneer?

Op zich ook nog een dingetje, die baas, want in eerste instantie was ie niet echt happig op onze klandizie. Toen we de straat overstaken naar zijn etablissement, (er was een samenscholing van mannen zonder kennelijk doel, zo weet je dat er een bar is en dat ie open is), bleek hij zelf, in de deuropening, een van de kennelijk doellozen. Dat veranderde toen hij mijn bedoeling om langs hem heen de negotie te betreden in de smiezen kreeg. Hij maande me tot stoppen en haalde snel een grijs badlaken of iets soortgelijks tevoorschijn met de duidelijke bedoeling dat we de een voor de ander op die plek onze natte spullen zouden uitdoen voordat we verder binnen zouden komen. Nadat we duidelijk onze best deden om zoveel mogelijk de regenspullen buiten te houden ontdooide ie echter wel wat. Samen met zijn echtgenote en een stamgast die een mooie kans om zijn kennis van de Engelse taal te etaleren en gelijk een goede daad te stellen niet voorbij wilde laten gaan zorgde hij ervoor dat we de bus een half uur later niet misten en zo droog en in goede doen bij B&B La Serenella aan konden kloppen. Over die onderkomens later meer. Nu even type pauze en daarna naar de pizzeria.

H.