God groet u zuiv're bloeme

De maand mei wordt ook wel de Mariamaand genoemd. Zeker ook in Italië is de Mariaverering heel belangrijk. Op heel veel plaatsen zijn kapelletjes, Mariabeelden of afbeeldingen te vinden.

Ik moest terug denken aan de tijd dat ik in het jongenskoor van de Onze Lieve Vrouw van Lourdeskerk in Bergen op Zoom zong. In deze kerk was achterin een Mariagrot gebouwd, waarschijnlijk een beetje lijkend op de grot in Lourdes. Of is Maria eerst in Bergen op Zoom verschenen en is er later in Lourdes een kopie gebouwd? God mag het weten. Om het nog complexer te maken, ook in Sint Willebrord is er een Mariagrot, dus welke is de echte?

Als jongenskoor werden we in de meimaand een paar keer per week opgeroepen om tussen het bidden van het Rozenhoedje mooie Marialiederen te zingen, zoals het lied uit de titel van dit verhaal. De sopranen, waartoe ik ook behoorde, mochten dan de bovenstem zingen. Op zondagmiddag was er dan een plechtig lof met extra priesters en misdienaars. Ik vond het overigens nooit vervelend om te gaan zingen, samen met mijn broers Joop en Cliff, want een keer in de week kregen we van de dirigent/organist een lekker ijsje van Jamin uit de winkel dichtbij de kerk.

Gisteren was het moederdag, natuurlijk niet voor niks in de meimaand met Maria, de moeder aller moeders. Of de moeders in Italië ook ontbijt op bed krijgen en door kinderen en man de hele dag verwend worden, dat is mij niet geheel duidelijk geworden (ook Hein ging daar in zijn verhaal op in). Rond de middag kwamen we aan bij een bar in Cantalice. Een mooi stadje met kronkelende straatjes tegen de berg aan gebouwd. 

In en rond de bar waren een groot aantal mannen te vinden, druk pratend over alle wereldproblemen. Hun vrouwen hadden ze kennelijk thuis gelaten om de lunch klaar te maken, want rond half een liep de bar volledig leeg, de mannen gingen kennelijk thuis eten. Waarschijnlijk hielpen ze nadien niet bij de afwas, maar begonnen ze aan hun middagdutje. Hadden ze misschien 's morgens wel gezorgd voor een bosje bloemen? Ik denk het niet. Ik ga ervan uit dat de mannen rond vijf uur weer verzamelden bij de bar om naar de Giro-wielerkoers te kijken en daarna weer naar huis vertrokken voor het avondeten. Daarna misschien nog even romantisch op de bank met de vrouw om stil te staan bij deze moederdag, ik denk het niet. We zullen het niet weten  

Toch nog maar een kaarsje opgestoken ter ere van Maria en alle moeders. 

Walter