Franciscus.

Een van de redenen waarom ik deze franciscaanse voetreis wilde maken was, omdat ik vroeger de verhalen over Franciscus van Assisi erg boeiend en mooi vond. Deze werden vooral op school voorgelezen. Ze vertelden over zijn leven in vrede en armoede en over zijn speciale aandacht voor de natuur en de dieren. 

Deze dagen lopen we in een prachtige natuur. We zien een landschap wat iedere keer weer verandert. Het is steeds weer verrassend. De bossen en de mooie vergezichten wisselen elkaar af. 

Dieren heb ik echter nog niet zoveel gezien. Natuurlijk ook hier vogels gehoord, kevers, vlinders en sporen van reeën gezien. Maar dat is het dan wel. Tot vandaag. In de ochtend worden we tijdens onze wandeling ineens geconfronteerd met twee grote herdershonden... Al van verre hebben ze hun aandacht op ons gericht.. Al blaffend komen ze op ons af... We overleggen; wat moet je ook weer doen bij dit dreigende gevaar? Bukken en doen alsof je een steen gooit...? We doen niets, want intussen zijn ze ons genaderd en lopen luid blaffend om ons heen. Echt.. wie zal de eerste zijn die van achteren in zijn kuiten gebeten wordt?   Wij lopen 'rustig' door en zij blijven blaffend om ons heen rennen... En dan, op de plek waar wij een zijpad in moeten gaan, worden ze rustig.  En lopen ze voor ons uit.....Hoe bijzonder. Misschien heeft Franciscus toch met ons mee gekeken...

L.