De puntjes op de ...

En verder met de afsluiting. Ondertussen gegeten, daarvoor mijn eerste Tripeltje weer gedronken en onze pas aangelegde voortuin van onkruid ontdaan. Dat is nu een stuk gemakkelijker omdat het onderscheid nu ook gemakkelijker te maken was. Onkruid is alles wat buiten de plantlijst van de tuinman die de aanleg op zich nam valt. Strikt bezien bestaat er geen onkruid. Dat was de tuinman met me eens maar hij raadde me toch aan om andere planten dan die hij gepland had als een mogelijke bedreiging van onze investering te zien en ze in de kiem te smoren. En de aanval was tijdens onze afwezigheid in Italie al stevig ingezet dus heb ik er maar even werk van gemaakt.

Terug naar het onderwerp. Ik was nog even een opsomming schuldig van de resterende verblijven tijdens onze wandeling. Garden hotel in Citta di Castello was het laatste besproken adres. De nacht daarop verbleven we in

Agriturismo La Cerqua, Pietralunga: Jullie weten wel, dat Agriturismo waar ik plotseling die brainwave kreeg om toch maar eens te checken of we daar niet toevallig moesten blijven. (Zie in dat verhaal). Het gebouw is zoals ik me altijd Agriturisme voorstelde.

Een mooi gerestaureerd oud gebouw (mogelijk een voormalig nonnenklooster zegt de brochure) ruim opgezet met een bijgebouw, een overdekt gedeelte met veel schaduw. Binnen ruime koele kamers, met een heel ruime badkamer beide met mooie oude terracotta tegelvloer. Een zwembad (natuurlijk) waar we geen gebruik van maakten. Het bier was aantrekkelijker. Lekker gegeten al herinner ik me niet meer precies wat. Ontbijt: een goed voorzien buffet. Vriendelijke, prettig professionele benadering. Perfecte plek om tot rust te komen.

Hotel Gattapone, Gubbio: Een net hotel, afgezien van de historische omgeving was de uitrusting niet bijzonder denk ik. Kamer niet bijzonder groot, Badkamer klein maar alles was er en het was niet ernstig gedateerd.

Maar 1 ding was een afknapper, het ontbijt. Dat was bij voorinschrijving. 's Avonds voor 8 uur de lijst inleveren bij de receptie en de volgende ochtend kreeg je het bestelde op je tafeltje. Bijzonder en of het efficiënter werkt dan een buffet wegzetten en dat gevuld houden ... Ik waag het te betwijfelen. Een absolute afknapper die alleen maar geëvenaard werd door de doe-het-zelf ontbijtmandjes in Stia en Citerna. Alhoewel, uit die mandjes kon je nog naar hartenlust dingen voor onderweg meenemen.

Agriturismo Il Pioppo, Valfabricca: Aah, alweer een Agriturismo. we worden kenners. Ook deze keer oude gerestaureerde gebouwen (pakhuizen?). Wel iets minder in stijl ingericht maar netjes. Badkamer iets gedateerd. En natuurlijk een ... zwembad. Ook niet gebruikt jammer genoeg. Redelijk veel gasten ook in het restaurant. Dat kwam denk ik ook door het netwerk van de baas en het feit dat het vrij dicht bij Valfabricca zelf lag.

Eten, voor de niet vegetariërs , goed. Geen gekke fratsen maar degelijk Italiaanse primi en secundi. Zoon van de uitbater kwam aan de tafel vertellen dat ie alle dieren die daar gegeten opgegeten werden in hoogst eigen persoon op de maaltijd voorbereid had en dat we dus geen twijfels hoefden te hebben over de kwaliteit. Alles uit eigen bedrijf meneer. Ontbijt ook goed. Al maakte de baas er geen geheim van dat hij ons rijkelijk laat vond vertrekken. Maar ja, hij moest natuurlijk weer een varkentje gaan wassen ergens.

Agriturismo Countryhouse Tre Esse, Assisi: En jawel, ook hier een zwembad. Maarrr, hier toch maar de zwembroek tevoorschijn gehaald en lekker in het azuurblauw gedobberd. Dit lijkt een buitenhuis net buiten Assisi maar in dit geval voor het doel (agriturismo) gebouwd leek het wel. Inrichting eenvoudig, maar het bed hadden ze beter aan kunnen pakken. 2 1-persoons matrassen in een te grote 2-persoons hoes op een nog grotere lattenbodem. Je hoefde niet eens een kuil voor de ander te graven om er toch in te belanden. Ontbijtbuffet, niks op aan te merken. Een paar dagen per week serveren ze ook diner maar dat is (gebaseerd op 1 ervaring) niet echt een aanrader. De kok slaagde er niet in om er iets smakelijks van te maken. Toegegeven, een primo piatti van tagliatelle met tuinbonensaus is niet gemakkelijk, maar ook de secundo piatti: varkensvlees of zalm was mislukt. Ik had tevoren al een review gelezen die het eten smakeloos vond maar dat niet gedeeld met mijn disgenoten om ze niet te beïnvloeden. Die voorzichtigheid was overbodig. Ongevraagd vond iedereen het smakeloos. Onze Engelse buren stuurden alles vrijwel onaangeroerd terug. Lekker naar Assisi lopen dus, voor het diner. Wel een beetje uitkijken wat de Italianen zijn niet zo op wandelaars ingesteld.

Overigens leverde de kwaliteit van het eten wel een leuk gesprek op met de Engelse buren. Meneer en mevrouw Hamdi. Hij bleek nog banden te hebben met Nederland, had in Eindhoven gestudeerd bij John Habraken, professor architectuur in de jaren 1965-1975 aan de TU Eindhoven, later MIT. Bij wat doorgoogelen kwam ik er achter dat een van de voorbeelden van de stroming die Habraken vertegenwoordigde Brandevoort in Helmond was. Leuk gevolg van matig eten.

H.