Festa della mamma ....

En als er een land is waar la mamma een speciale plek krijgt dan is het wel hier zou je denken. En dat blijkt ook zo te zijn.

Vandaag een kort stukje, zo'n 12,5 km van Poggio Bustone naar Santuario della Foresta, een kloostercomplex in de bossen net buiten Rieti.

Omdat het zo kort is, en omdat het weer niet echte denderend belooft te zijn de eerste uren van de ochtend besluiten we direct na het vertrek maar aan te gaan bij de bar waar we gisteren de wandeling afsloten met een drankje. Gedachte ... het is moederdag dus al die types van gisteren zijn natuurlijk druk hun dames aan het verwennen met ontbijtjes en wat dies meer zij.

Wat blijkt? Het tegendeel is waar. De stoep voor de bar staat nog voller dan gisteren. Om 10 uur op zondagmorgen! Scusi, scusi brengt ons al schuifelend tussen de samenscholers door binnen in de bar. We voelen de meewarige blikken in onze ruggen prikken. Doordat we al lekker ingeregend waren of door dat we onze mamma's niet lekker hoog en droog thuis hadden gelaten?

In de bar een bakje koffie genomen en wat sandwiches gekocht bij de enige vrouw die in het dorp te zien was. Die was klaarblijkelijk nog niet voor de moederdag ontheffing in aanmerking gekomen. Na de aankopen toch maar vertrokken, nog steeds met de poncho's aan hoewel de ernstigste regen al een beetje aan het temperen was.

Onderweg, mooie wandelpaden zonder al te grote hoogteverschillen door hellingbossen op weg naar Cantilice, een stadje halverwege de wandeling van vandaag. Dat blijkt weer een van die stadjes waarvan de huizen over elkaar heen aan de bergwand lijken te zijn geplakt.

Pas als je er via steegjes, trappen en onder gewelven door doorheen gelopen bent geloof je pas dat de inwoners deelnemen aan de wereld om hen heen. Uit de verte lijkt het mij altijd een soort burcht met alleen ramen maar zonder in of uitgang.

In Cantilice aangekomen, toch nog maar even op weg naar de bar voor een koffie en een lichte lunch. Tijd genoeg want de taxi verwacht ons pas om 16:30 zo'n 7 km verder. En ook in deze bar ... mannen. Van alle leeftijden en toch zeker ook wel heren die een mamma te verzorgen hadden leek ons. Wel verrassend, om zo'n 13 uur waren ze ineens allemaal gevlogen. Het waarom bleef onduidelijk en geen van ons voelde zich zeker genoeg om te vragen hoe het nou allemaal zat.

Verder tijdens de rest van de wandeling geen samenscholing van mannen meer gezien. Dus misschien zijn ze zich toen uiteindelijk van hun beste moederdagkant gaan laten zien? Laten we het hopen.

Wij liepen de resterende kilometers toch weer even in de poncho maar later ook weer lekker in de zon tot aan het Santuario. Dat bleek anders dan wij dachten niet een druk bezocht uitstapje maar een stil kerkje met aanpalend klooster aan het eind van een toch nog pittig bospad.

Daar de taxi afgewacht voor de laatste kilometers naar Rieti over saai asfalt.

De dag afgesloten met een drankje op  de Piazza en avondmaaltijd in een leuk restaurant.

Onze mamma's toch nog tevreden volgens mij.

H.