Soms zijn ze heel kort van stof ...

Italianen. "li porto io!", "dimmi ...", "dica me ..." of " e basta?". Je moet er maar het goede antwoord op weten als toerist.

In het eerste geval is het de bedoeling dat je je niet langer bij de bar rond blijft hangen om je bestelling mee te nemen maar je onverwijld naar je plek op het terras of in het cafe spoedt en geduldig afwacht tot de barmens van dienst het allemaal op je tafeltje aflevert.

2 en 3 zijn je startsein om je zorgvuldig gerepeteerde bestelling of vraag op te dreunen. Denk niet dat er nog een beleefdheidsformule achteraankomt, nee, nu moet het aantal broodjes en de soort beleg vloeiend en verstaanbaar gedeclameerd worden.

De laatste frase : "e basta?", is de meest penibele. Na een "si", is er geen weg meer terug tenslotte. Met "No" geef je je kans op aanvullende bestellingen op. De mama na jou heeft haar boodschappen al op de toonbank gezet en heeft haar portemonnee al in de aanslag om af te rekenen. Daarbij komt, het Italiaans voor: " Excuses, maar ik ben nog wat vergeten" heb ik nog niet zomaar paraat. En nog even bedenktijd inbouwen zit niet echt in het businessmodel van de doorsnee Alimentari.

Nou klinkt bovenstaande een tikje vervelend maar de werkelijkheid is dat die twijfel en de daarbij horende lichte stress zich voornamelijk in het hoofd van ondergetekende afspeelt. Eigenlijk kom je hier alleen vriendelijkheid en behulpzaamheid tegen. Zonder enig blijk van ergernis of verveling wijst men je de weg, toont de diverse beschikbare broodjes tot de juiste gevonden zijn, roept je terug als je je ontbijt op de verkeerde plek gaat zoeken enz. enz.

Onze wandeling vandaag konden we dus weer beginnen met werkelijk heerlijke broodjes vers gesneden en belegd door de uitbaatster van een delicatessenwinkel annex bar annex supermarkt. Onze taxi voor vandaag was de schoonmaakmevrouw van het hotel die inviel voor de taxichauffeur die weer een ander ritje had. Kinderzitje in de kofferbak, wij op de achterbank en gaan met die banaan. Blijmoedig improviseren, dat is het motto hier.

De wandeling van de dag was met zijn 10 Km echt kort. We hebben het dus echt op ons gemak gedaan. Het pad voerde ons in feite door de vallei naar Anghiari terug. Onderweg kerkjes, oude kloosters, boerderijen en pittoreske gehuchten met aan het eind middeleeuws Anghiari.

Onderweg tussen bosjes en landbouwgrond door. Veel olijf boomgaarden maar ook wijnbouw en graan. In de bermen nog steeds bloemen te over. 

Met een paar keer rusten onderweg kwamen we zo ongeveer tegen tweeen in de buurt van Anghiari. Zelfs na zo'n korte wandeling kan zo'n stadje boven op een berg nog net een helling te ver lijken. Gelukkig had waarschijnlijk 1 van de burgemeesters in het verleden datzelfde gevoel gehad. Die had in ieder geval een lift laten installeren voor de laatste meters omhoog.

Die bracht ons naar het Centro Storico, maw de piazza met de gebruikelijke dorstlessers. Weer een dag dichter bij Assisi. Morgen van Sansepolcro naar Citerna. Stay tuned,

H.