De draagmuur

Gisteren kwamen we aan in een B&B in Stia.

Het was een oud gebouw, waar naast 2 B&B-studio's, ook 3 woonappartementen waren gevestigd. Hein drukte op de B&B-bel en een jonge vrouwenstem zei dat ze naar beneden zou komen. Ze had waarschijnlijk nog wat te doen want het duurde even.

Toen ze ons welkom heette bleek dat er in het gebouw 1 appartement beschikbaar was en een studio verderop in de staat. Corrie en Hein gingen naar de studio. Verderop bleek een stuk verder te zijn en de studio was in een niet ruim bemeten souterrain. 

Wij kwamen in een groot appartement en de jonge vrouw die ons ontving legde eea uit, nam onze Franciscuspaspoorten mee om te stempelen en verdween.

Na een lange wandeldag is een douche heel verfrissend, maar we hadden geen warm water. Ik ging op zoek waar de vrouw woonde, want we konden altijd aanbellen als we iets te vragen hadden. Het was een beetje donker in de hal en aan de overkant dacht ik een lichtknopje te zien, maar het bleek een deurbel te zijn. Een oudere mevrouw deed open (misschien de moeder) en ik zei dat we geen warm water hadden. Ze zei dat ze wel warm water had en ze bleek ook een B&B gast te zijn, oeps...

Leoniet heeft toen op een hogere verdieping de vrouw gevonden,maar zij wist het ook niet precies en belde iemand (waarschijnlijk haar vader) die zei dat het een tijdje kon duren. Uiteindelijk konden we voor het eten niet meer douchen.

Ook deed zich een 2e probleem voor: de WIFI werkte niet en dat is tegenwoordig wel een ramp.

Daarnaast werd even later ons ontbijt in een mandje afgegeven, met wat verpakte producten.

Kortom, we waren niet helemaal blij met ons onderkomen, ondanks de waardering van 9,2 op Booking.com.

Toen we na het eten terug kwamen hadden we weer wel watm water.

Het appartement was groot met een lange keukenhoek/slaapkamer.  Als je door deze ruimte liep, dan begonnen op een bepaald punt (zie de blauwe lijn op de foto) 

de ramen te trillen en dat maakte geen stabiele indruk. Het leek er een beetje op dat er bij de onderverdieping een draagmuur was weggehaald om de kamer groter te maken. Eerst dacht ik dat de trillingen veroorzaakt werden door mijn imposante gestalte, maar ook Leoniet veroorzaakte trillingen. De angst sloeg bij Leoniet wel een beetje toe. Het neuriën van "zak eens lekker door" werd niet op prijs gesteld.

Maar goed, we hebben goed geslapen en zijn niet door de vloer gezakt en vonden het uiteindelijk toch een mooi, karakteristiek appartement met een mooi uitzicht. De waardering werd uiteindelijk wel een stuk hoger dan de avond daarvoor.