En het werd ...

Oekraine. Maar dat was natuurlijk niet echt een verrassing. We (C) hebben een poging gedaan te kijken maar daar kwam niet veel van terecht en dus werd vanmorgen aan het ontbijt pas duidelijk dat de voorspellingen uitgekomen waren.

Een ontspannen ontbijt in Hotel Garden, Citta di Castello, want dit is onze lang verwachte rustdag. Gister vertrokken uit Citerna, vanuit een wat rommelig en donker appartement in het souterrain van een dorpsvilla kwamen we gisteravond aan bij een Spa hotel Garden. Weliswaar gelegen tussen kleinindustrie en sportvelden maar binnen een oase van wit met een uitgebreide wellness menukaart een restaurant met pretenties en een bewaakt ontbijtbuffet. Een echte 4-sterren uitstraling dus.

Anders dan ons onderkomen was Citerna zelf een prachtig klein bergdorpje.

Het ligt op een smalle heuvelrug aan de rand van de brede Tiber vallei. Overdag een prachtig vergezicht, 's avonds kijk je uit over een zee twinkelende lichtjes.

De wandeling van gisteren was een  kilometer of 5 langer en de temperatuur beloofde ook nog hoger te worden. Daarom maar wat eerder vertrokken na een ontbijtje in de plaatselijke bar. 

Via de zuidelijke poort het dorp uit met als laatste uitzwaaier een non die de klooster Fiat zijn zaterdagse wasbeurt aan het geven was. Het landschap heuvelachtig met langs de paden voornamelijk olijven en wijn soms onderbroken door gerst of gras. Anders dan in de vlakte die we de dag daarvoor doorkruisten waar meer kruiden, kassen en groenten geteeld werden.

Overal onderweg grote villa's uitkijkend over de wijngaard of olijvenboomgard. Zo nu e dan ook iemand die zijn huis omgebouwd heeft tot pelgrimsteunpunt. Wij maken er graag gebruik van zo nu en dan.

Tegen het middaguur, halverwege de route voor de lunch de schaduw van de bar in Lerchi opgezocht voor een drankje en onder de bomen later onze meegebrachte broodjes opgegeten voor de laatste etappe naar Citta di Castello.

Die bleek ng pittig. Niet door de 500+ meter die we nog moesten stijgen maar door de even stevige afdaling over voornamelijk asfalt naar onze bestemming, Citta di Castello. Iedereen was dus maar wat blij toen we uiteindelijk rond 4 uur de kerktoren echt dichterbij zagen komen.

Nog blijer natuurlijk toen we er praktisch onderlangs liepen.

En voldaan toen we onze welverdiende apres walk versnapering op  hadden.

Nog even 2 Km verder naar het hotel en die dag zat er weer op. 

H. (op terras cafe vittoria, zondagmorgen)