Het "Spanjekwartet"

Gisteren zijn we aangekomen in Assisi, na onze wandeling vanuit Florence.

Een bijzondere wandeling met ons vieren en daarom een verhaaltje hoe het zo gekomen is.

Toen ik in 2015 met pensioen ging ben ik lid geworden van wandelvereniging de Losse Feeter in Etten-Leur. Ik kreeg meer tijd en door in clubverband te gaan wandelen kreeg ik ook meer contacten binnen mijn woonplaats.

Wat later werd Leoniet lid en even later Corrie en Hein ook, ieder met een eigen reden.

Het kenmerk van een wandelvereniging is dat je wandelt en praat in wisselende samenstelling en na de wandelingen samen koffie drinkt.

Zoals bij elke vereniging heb je met sommige leden meer contact dan met anderen, omdat het klikt door interessegebieden, gevoel voor humor en luisterend vermogen.

Leoniet, Corrie en Hein zijn in 2019 gaan wandelen van Puebla de Sanabria naar Santiago de Compostella. In 2016 heb ik gewandeld van Porto naar Santiago.

Uiteraard spraken we over onze wandelervaringen en zowel Hein, Corrie en Leoniet als ik hadden het plan om nog een keer naar Santiago te wandelen, maar dan via een andere route.

Zo gezegd, zo gedaan en in mei 2020 zouden we samen gaan wandelen van Oviedo naar Santiago.

Ik had ons vieren het "Spanjekwartet" genoemd. Een wat wonderlijk kwartet met een echtpaar en twee losse gezellen.

Corona verhinderde onze reis in 2020 en 2021, maar we zijn als kwartet wel blijven wandelen, met vele wandelingen in West Brabant en twee midweken in Zuid Limburg en op de Veluwe.

Deze foto is op de Veluwe precies 1 jaar geleden gemaakt 

Een aantal mensen vroegen zich regelmatig af hoe dat nou zat tussen Leoniet en mij. Voor ons was het een vriendschappelijk contact wat goed paste binnen onze levens. Dit was net zo waardevol als het contact met Corrie en Hein.

Toen Corona begin dit jaar weer ruimte leek te bieden om op reis te gaan, konden we voor de derde keer proberen om naar Santiago te gaan. We waren daar alle vier al een keer geweest en toen besloten we te gaan wandelen van Florence naar Assisi.

Zoals jullie in de blog hebben kunnen lezen was dit voor mij in meerdere opzichten een geweldige wandeling.

Na een paar jaar samen wandelen is mijn vriendschap met Leoniet in november 2021 veranderd en zijn we naar elkaar toe gegroeid en is het bijzonder om weer met iemand samen te zijn.

Sommigen zijn misschien wel nieuwsgierig hoe het allemaal precies gaat, maar daar vertel ik niks over.

Vooruit,.........een kleine onthulling,.....we hebben een economisch voordeel......

Maar het mooie van deze reis was wel dat we dit met ons Spanjekwartet" hebben gedaan, samen onderweg, elkaar de ruimte geven, genieten van de wandelingen en vergezichten, soms (ongevraagde) kledingadviezen voor mij, een drankje (of soms meer) op z'n tijd, kortom, een teken van echte vriendschap.

Het Italiaanse landschap, de temperamentvolle aard van de Italianen en de vrolijke taalbarriere waar Hein over schreef hebben daar zeker aan bijgedragen.

Vanmorgen hebben we onze laatste stempel  voor ons Franciscuspasoort opgehaald bij een kantoortje bij de Baseliek.

De stempels rechtsboven en rechtsonder geven recht op een oorkonde.

De stempellijst langs de route was het overtuigende bewijs dat we onderweg waren geweest.

Twee heren hielden zich bezig met het stempelen van onze paspoorten en het afdrukken van onze oorkonden. Het was best allemaal heel officieel, alleen de lijst met stempels was niet genoeg en we moesten ook nog een vragenformulier invullen.

Bij het invoeren van onze namen voor de oorkonden moesten regelmatig onze namen opnieuw gespeld worden. Corrie kweet zich van deze taak, want spelfouten op een oorkonde kan natuurlijk niet.

De oorkonden waren uiteinelijk klaar en zagen er zo mooi uit dat er eigenlijk een lijstje omheen moet. Ik verwacht dat ie thuis toch in een verzamella verdwijnt.

W