Nog even dit....

20 mei 2022 - Assisi, Italië

Wat een prachtig verhaal Hein. Helemaal zoals het was en nog steeds is. Italië is een prachtig en erg mooi land om te mogen zijn.

Afgelopen weken heb ik regelmatig gedacht dat ik ook nog wat wilde 'delen'. Op de valreep ga ik dit nog proberen. Tijdens onze wandelingen wandelden we vaak in stilte. Ieder voor zich liep zijn pad in zijn/haar tempo. Soms waren er natuurlijk ook gesprekken. Onze pauze momenten gebruikten we om onze meegenomen boterhammen, broodjes en cakejes alle aandacht te geven.

20220509_123611

IMG-20220520-WA0003IMG-20220520-WA0004

Ook daar waren natuurlijk uitwisselingen over onze gedachten en beelden van onderweg. Bij de'afterparty' in leuke bars of restaurants werden de ervaringen van de dag gedeeld. Maar naast dit alles waar we over spraken, viel het me op dat we ook best vaak observaties over andere mensen deelden.

20220518_18105820220504_192400

Zoals ik zei, het viel me op en het verbaasde mij. Hebben we het, in ons samenzijn nodig om anderen te 'bespreken'?  Hebben we niet genoeg gespreksstof als we bij elkaar zitten? De wereldproblematiek vraagt toch ook de nodige aandacht evenals zoveel andere onderwerpen. Vanmiddag heb ik in een restaurant in Assisi deze vraag aan mijn medewandelaars voorgelegd.  Zij herkenden wat we doen. "Oh die vrouw heeft geen zin meer om verder mee te lopen". "Die Mama ziet niet dat de kinderen in de bolderkar, proberen te ontdekken wil de sterkste is thuis". "Dat leuke stel zit samen te dineren, ieder kijkend op zijn/haar mobiel". "Jeetje daar is ze al weer. Wat een blij typetje". "Die rugzak zit toch niet goed". "Horen die twee echt bij elkaar?"

En zo kan ik nog lang doorgaan. Hein, Corrie en Walter vertelden me dat het volgens hen iets heel gewoons is. En dat iedereen dit doet en nog leuk vindt ook. Blijf het toch bijzonder vinden. 

Terwijl ik dit schrijf weet ik ook, dat ik het eerder heb gehoord. Onze Papa en Mama gingen zo'n 50 jaar geleden naar Valkenburg op vakantie. Een keer in het jaar een weekje op vakantie in Hotel Palanka. En dan vertelde Papa dat hij zo genoot van het zitten op het terras en mensen kijken....

Observeren van mensen en er allerlei verhalen bij bedenken. Je zou er een boek over kunnen schrijven.

L.

1 Reactie

  1. Wim van Stiphout:
    20 mei 2022
    Inderdaad Leoniet. Wat is nou leuker dan, mensen kijken.
    Niks toch!
    Of je nou na een wandeling je welverdiende glas water drinkt op een dorpsplein. Of een wijntje drinkt mee mooi weer op een druk terras.
    Het is en blijft fascinerend.
    Oh ja. Vergeet een terras bij een drukke kermis niet,,,,,, dat is weer anders. 🤗😉